Reportaż o winach kalifornijskich

Źródło: https://www.youtube.com/watch?v=_s8jve_8x2w

Winnice Ameryki

Ameryka Północna
Kalifornia:
W Kalifornii produkuje się ponad 90% amerykańskiego wina. Dobre nasłonecznienie sprawia, że winogrona dojrzewają szybko
i gromadzą duże ilości cukru gwarantujące winu potężną dawkę alkoholu i charakterystyczną słodkawą końcówkę odczuwalną nawet w przypadku trunków zdecydowanie wytrawnych. Najbardziej znany region uprawy to Napa Valley traktowany dziś jako druga największa (po Disneylandzie) turystyczna atrakcja Ameryki.
 
Oregon:
Oregon to królestwo szczepu Pinot Noir. Wina z tej odmiany tak bardzo się tutaj udają, że w 1979 r. butelki tego oregońskiego wina zdeklasowały najbardziej znane wina,
w tym od legendarnego producenta z Burgundii Roberta Drouhina. Dziś powierzchnia winnic w Oregonie przekracza 3500 ha, a prócz Pinot Noir i Cabernet Sauvignon
z powodzeniem uprawia się także szlachetne białe odmiany – Chardonnay i Pinot Blanc.
 
Nowy Jork:
Region ten znany jest z uprawy licznych europejskich szczepów uzupełnionych o krzyżówki lepiej znoszące kaprysy pogody. Produkuje się tutaj m.in. wino zbliżone w smaku (i procesie produkcji) do słynnego niemieckiego eiswein, czyli wina lodowego tłoczonego z białych winogron pozostawionych na krzakach do nadejścia mocnych przymrozków.
 
Na uwagę zasługują również stany Teksas, Arkansas i Missouri znane z uprawy przede wszystkim czerwonych szczepów. Jako ciekawostkę można potraktować Hawaje, gdzie działa wytwórnia Tedeshi Vineyard wypuszczająca na rynek m.in. wino Blanc de Noirs.
 
 
Ameryka Południowa
Pierwszym krajem Ameryki Południowej, w którym powstało wino było Peru. Tam posadzono pierwsze sadzonki winorośli szlachetnej. Z Peru wino zawędrowało do takich krajów jak: Boliwia, gdzie nasz rodak profesor Philippo Pszczółkowski nadzoruje zakładanie kolejnych winnic. Natomiast w Argentynie są najwyżej położone winnice świata (w regionie Salta).
Salta:
Winorośl uprawia się nawet na 3000 m n.p.m Region słynie przede wszystkim z białych win. Cechuje je stosunkowo duża aromatyczność i kwasowość. Gleby są tam suche – piaszczyste i kamieniste, więc konieczne jest nawadnianie. Stosuje się je korzystając z nielicznych potoków, kanałów i podziemnych cieków wodnych.